Stożek rogówki

.

Co to jest stożek rogówki?

Stożek rogówki jest to postępująca choroba zewnętrznej, przezroczystej części oka zwanej rogówką. Polega na stopniowym zmniejszaniu się grubości rogówki. Prowadzi to do zmiany kształtu tej części oka. Z uwagi na to, że rogówka jest pierwszą strukturą oka i od niej zależy wada wzroku, zwykle pojawienie się stożka rogówki objawia się “powiększeniem” istniejącej wady wzroku lub pojawieniem się nowej wady wzroku “najczęściej astygmatyzmu”.

Pacjenci u których zdiagnozowano narastający astygmatyzm powinni koniecznie być przebadani pod kątem występowania stożka rogówki. Stożek rogówki dotyka obu oczu ale zwykle w jednym oku jest bardziej nasilony w drugim mniej.

Stożek rogówki zawsze związany jest z nieprawidłowościami tkanki łącznej. Może występować jako samodzielna jednostka chorobowa lub towarzyszyć chorobom genetycznym takim jak Zespół Marfana.

Diagnoza stożka rogówki

Pierwsze podejrzenie występowania stożka rogówki można podczas rutynowej wizyty okulistycznej. Podczas badania autokeratorefraktometrem ( popularnie komputerowe badanie wzroku) lekarz lub optometrysta może zasugerować nieprawidłowe wartości keratometrii lub narastający astygmatyzm. Zawsze w takim wypadku należy wykonać badanie topografii rogówki.

Najczęściej pierwsze objawy stożka rogówki mogą wystąpić w wieku nastoletnim. Jednak stożek rogówki należy zawsze podejrzewać gdy następuję zmiana czy nasrastanie wady wzroku w czasie. Pacjenci najczęściej uskarżają się na takie symptomy jak :

• pogorszenie widzenia – zwłaszcza w porach wieczornych i w nocy
• dwojenie się obrazu, poświata za obrazem, objawy “halo”
• swędzenie i zaczerwienienie w okolicy oczu
• napięcie w okolicy oczu
• rozmazane widzenie – może występować jednoocznie

Leczenie stożka rogówki

W razie stwierdzenia występowania stożka rogówki zespół leczący pacjenta dysponuje kilkoma możliwościami leczenia pacjenta.

• okulary
• soczewki kontaktowe
• zabiegi CXL – cross linking
• wszczepianie pierścieni śródrogówkowych
• przeszczep rogówki

Metoda leczenia zależna jest jest przede wszystkim od stopnia zaawansowania stożka rogówki oraz wieku pacjenta. Pierwsze dwie metody czyli korekcja okularowa oraz soczewkami kontaktowymi, są stosowane początkowych etapach choroby jako jedyne leczenie oraz na każdym dalszym etapie choroby jako leczenie wspomagające.

Cross Linking (CXL) nowoczesna metoda leczenia stożka rogówki

Zabieg ten przeprowadza się przy użyciu specjalnej lampy emitującej światło UVA. Światło to działa na nasączoną ryboflawiną wcześniej rogówkę co powoduje wzmocnienie włókien kolagenowych w jej obrębie. Dzięki temu HAMOWANY jest rozwój stożka rogówki.

Jednocześnie z cross-linking możliwe jest wykonanie zabiegu laserowej korekcji wzroku. Powoduje to znaczną poprawę jakości życia pacjenta po zabiegu, ponieważ usuwana jest wada wzroku oraz leczony jest stożek rogówki.

Wszczepianie pierścieni śródrogówkowych – metoda polega na “wycięciu” za pomocą lasera w rogówce tuneli i umieszczeniu w nich specjalnych implantów. Mają one za zadanie spłaszczyć powierzchnię rogówki i hamują rozwój stożka.

Przeszczep rogówki – stosowany jest w zaawansowanych stanach stożka rogówki. Zabieg ten czasami bywa jedyną możliwością dla pacjenta aby uzyskać użyteczną ostrość widzenia. Polega na usunięciu rogówki dotkniętej choroba a na jej miejscu umieszczenie nowej pobranej od dawcy.

Obecnie badaniem z wyboru które umożliwia najlepszą diagnostykę stożka rogówki jest topografia rogówki. Szybkie i bezbolesne badanie, które można wykonywać u każdego pacjenta.

Niekontrolowany, nieleczony stożek rogówki może prowadzić do trwałej utraty widzenia w oku dotkniętym tą chorobą. Należy pamiętać że stożek rogówki wiąże się z wieloma powikłaniami. Takimi pęknięcie błony descementa wskutek zaburzenia struktury rogówki co może prowadzić do dużego bólu, trwałego zmętnienia rogówki a nawet konieczności pilnego przeszczepu z powodu powstałej perforacji rogówki.

Na czym polega Cross Linking?

Cross Linking jest innowacyjną metodą zabiegową leczenia stożka rogówki. W wyniku zabiegu, pomiędzy włóknami kolagenu występującego w obrębie rogówki, powstają nowe wiązania krzyżowe. To sprawia, że rogówka zostaje wzmocniona, staje się bardziej sztywna i odporna na dalsze odkształcenia. Zabieg cross-linking wykonuje się w znieczuleniem miejscowym z użyciem specjalnych kropli do oczu, dzięki czemu zabieg jest bezbolesny.

W uproszczeniu, zabieg polega na nasączeniu rogówki ryboflawiną (witaminą B2) i naświetlaniu jej promieniowaniem ultrafioletowym z zakresu UVA o ściśle określonej długości fali. Najbardziej zewnętrzna warstwa rogówki, czyli nabłonek, jest naturalną barierą dyfuzyjną dla ryboflawiny. Dlatego też powstały różne metody jej penetracji do wnętrza rogówki, a tym samym różne procedury cross-linkingu.

Możemy wyszczególnić dwie metody zabiegu: z abrazją (usunięciem) nabłonka lub bez abrazji.

Zabiegi bez abrazji pozwalają zachować nienaruszony nabłonek, przez co charakteryzują się łagodniejszą i zdecydowanie krótszą rekonwalescencją pacjenta po zabiegu. Przykładem cross-linkingu bez abrazji moze być metoda Megaride, która wykorzystuje witaminę E w roztworze ryboflawiny.

Ustalenie najlepszej metody odbywa się w trakcie konsultacji z okulistą, która powinna uwzględniać wyniki specjalistycznych badań rogówki i indywidualną sytuację pacjenta.

Po zakończeniu zabiegu cross-linking z abrazja nabłonka, zawsze zakładana jest soczewka ochronna, która zmniejsza dyskomfort pooperacyjny oraz przyspiesza odbudowę nabłonka. Soczewka pozostaje na oku zwykle przez 3-5 dni. Po zabiegu lekarz wyznacza termin badania kontrolnego oraz zaleca stosowanie specjalistycznych kropli. Ocena końcowego efektu Cross linkingu jest możliwa w ciągu 6-8 miesięcy od wykonania zabiegu.

Niekwestionowaną zaletą Cross-linking jest stabilizacja stożka rogówki – po zabiegu progresja choroby nie występuje, lub jest bardzo ograniczona, rzadko zdarza się, że jest nieskuteczna. Jest on swego rodzaju zabezpieczeniem dla pacjenta przed dalszym rozwojem choroby – pozwala opóźnić lub wyeliminować ciężkie powikłania, a tym samym konieczność przeszczepu rogówki. Na odpowiednio wczesnym etapie choroby, zabieg może być również połączony z procedurą Topo Guided, czyli laserowym modelowaniem rogówki w oparciu o jej obraz topograficzny. Taka kombinacja zabiegowa ma nadać rogówce bardziej regularnego kształtu, czego skutkiem jest zmniejszenie nieregularnego astygmatyzmu i poprawa widzenia.

Dlaczego warto zdecydować się na Cross-linking?

Cross-linking według obecnych doniesień jest bezpieczną i najskuteczniejszą formą terapii stabilizującej stożek rogówki. Warto tu zwrócić uwagę, że podstawą bezpieczeństwa jest odpowiednia kwalifikacja pacjenta do zabiegu. Zabieg jest najbardziej efektywny u pacjentów, których stożek rogówki znajdują się w 1 lub 2 stadium zaawansowania według klasyfikacji Amslera.

Cross linking może być również wykonywany po przeszczepie rogówki, jeżeli obserwuje się nawrót stożka. Nie ma ograniczeń wiekowych, ponieważ Cross-linking uznawany jest za zabieg ratujący rogówkę i tym samym wzrok. Należy pamiętać, że stożek rogówki może pojawić się już u dzieci kilkuletnich i już w tym wieku z dużym powodzeniem można wykonać zabieg.

Przygotowanie i zalecenia po zabiegu cross-linking

Pobierz kartę przygotowanie do zabiegu

Pobierz kartę zalecenia po zabiegu

Cennik cross-linking

Możliwość rozbicia ceny usługi na dogodne raty! Więcej