Wylew krwi do ciała szklistego jest zawsze objawem choroby. W takim przypadku w trybie pilnym należy wykonać diagnostykę i sprawdzić przyczynę wylewu krwi do środka oka.

Konieczna jest więc wizyta u okulisty oraz badanie specjalistyczne. W tym wypadku, badanie USG. Istotny jest również czas rozpoczęcia leczenia. Do leczenia małych wylewów stosuje się odpowiednio dobrane leki w formie kropli i tabletek. Niewielkie wylewy zwykle się same wchłaniają jednak trzeba mieć pewność, że ich przyczyną nie jest poważna choroba. W przypadkach masywnych wylewów stosuje się operacyjne usunięcie krwi z oka. Niekiedy np. przy podejrzeniu odwarstwienia siatkówki operację należy wykonać natychmiast.

Pojawienie się wynaczynionej krwi wewnątrz gałki ocznej wiąże się z pogorszeniem propagacji światła, biegnącego od soczewki do siatkówki. Z tego względu u pacjenta pojawiają się zaburzenia wzroku – męty, czasem poprzedzone wrażeniem błysków. Diagnostyka polega na obejrzeniu przez okulistę dna oka lub wykonaniu USG gałki ocznej.

Wylew krwi do ciała szklistego wynika z uszkodzenia naczyń krwionośnych, najczęściej w obrębie unaczynienia siatkówki. Taki stan może wynikać z chorób (retinopatia cukrzycowa, odwarstwienie siatkówki, zakrzep żyły środkowej, niedokrwistość sierpowata), a także z urazów mechanicznych.

W przypadku niewielkich wylewów skutecznym leczeniem może okazać się farmakoterapia w postaci tabletek oraz kropel. Duże krwawienie może wymagać wykonania witrektomii (usunięcia ciała szklistego) w trybie pilnym. Oprócz niej stosuje się też koagulację laserową, umożliwiającą nieinwazyjne opanowanie krwawienia w przypadku, gdy nie wystąpiło odwarstwienie siatkówki. Możliwe powikłania leczenia obejmują m.in.: oparzenia rogówki lub tęczówki, wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego, odwarstwienie lub przedarcie siatkówki, dalsze krwawienia do ciała szklistego, a także pogorszenie widzenia.

Profilaktyka krwawień i krwotoków do ciała szklistego polega w pierwszej kolejności na opanowaniu ogólnoustrojowych czynników ryzyka – należą do nich niektóre choroby przewlekłe, w tym niewyrównana cukrzyca. Należy także unikać urazów mechanicznych gałek ocznych.